Autor

Jedność chrześcijan według CHARIS

Międzynarodowa służba katolickiej odnowy charyzmatycznej CHARIS jest narzędziem promowania jedności ciała Chrystusa i pracy na jej rzecz, tak jak to wyraża modlitwa Jezusa, w której prosił On Ojca, aby wszyscy stanowili jedno (J 17). Do podjęcia służby CHARIS zaproszeni zostali wszyscy katolicy, którzy utożsamiają się z nurtem odnowy charyzmatycznej, czyli ponad 200 milionów osób.

Statut CHARIS definiuje cztery cele, które służą osiągnięciu chrześcijańskiej jedności. Dwa z nich dotyczą jedności wewnątrz rodziny katolickiej. Dwa kolejne określają kierunek działań na rzecz jedności, które wykraczają poza obręb denominacji i swoim oddziaływaniem wypełniają całe Ciało Chrystusa.

  • zachęcanie do współpracy między wspólnotami zrodzonymi z Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej, mając na celu to, aby doświadczenie poszczególnych wspólnot stało się dostępne dla dobra wszystkich (rozdz. II art. 3. e)
  • zachęta do tworzenia sieci i współpracy pomiędzy różnymi rzeczywistościami w ramach Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej w dziedzinach formacji, ewangelizacji itp. (rozdz. II art. 3. h)
  • promowanie ekumenicznego wymiaru Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej i wzbudzanie zaangażowania w posługę na rzecz jedności wszystkich chrześcijan (rozdz. II art. 3. f)
  • budowanie komunii: między osobami zaangażowanymi w różne rzeczywistości w ramach Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej; z ruchami kościelnymi nie odnoszącymi się do tego strumienia łaski; a także z innymi Kościołami chrześcijańskimi i wspólnotami, zwłaszcza z tymi, które żyją doświadczeniem Pięćdziesiątnicy (rozdz. II art. 3. l)

Jak praktycznie budować jedność?
Do czego zachęca CHARIS?

1. Naucz się tego, czego naucza nasz własny Kościół na temat jedności chrześcijan, zwłaszcza w Dekrecie o ekumenizmie Soboru Watykańskiego II oraz Encykliki Jana Pawła II „Ut unum sint” (łac. „Aby byli jedno”).

2. Módl się o jedność z innymi chrześcijanami, a także o prowadzenie i mądrość Ducha Świętego w docieraniu do nich.

3. Naucz się wysoko cenić dary, które przynosimy sobie nawzajem, będące częścią życia wiarą naszych własnych wspólnot.

4. Pielęgnuj głęboki szacunek dla sumienia innych, ich wolności w Chrystusie, ich poglądów i praktyk.

5. Zwróć uwagę na drobne sprawy, takie jakie Twoja mowa lub czyny, które mogą obrażać lub drażnić naszych chrześcijańskich braci i siostry, i staraj się tego unikać.

6. Niech czynienie dobra będzie Twoim celem w kontaktach z innymi chrześcijanami. Miłość zwycięża wiele rzeczy.

7. Kiedy już nawiążesz relacje z innymi chrześcijanami, szukaj sposobów, abyś razem z nimi mógł się modlić i posługiwać, zwłaszcza ludziom ubogim, chorym, samotnym, wykluczonym, cierpiącym i wszystkim znajdującym się na marginesie społeczeństwa.

8. Szukaj sposobów wspólnej ewangelizacji oraz głoszenia Chrystusa i Ewangelii razem z innymi chrześcijanami.